(Undertegnet 30. september 1954. I kraft 1. juli 1956.)
Franske eller norske statsborgere er undergitt den lovgivning om sosial trygd som er nevnt i artikkel 2 i denne konvensjon og som er i kraft i Norge eller Frankrike, og nyter godt av den på samme vilkår som statsborgere i hvert av disse land og etter de regler som er fastsatt i denne konvensjon.
Franske eller norske statsborgere som forlater Norge for å ta opphold i Frankrike og som i dette siste land ikke fyller vilkårene for medlemskap i pliktig trygd, kan, etter reglene i denne konvensjonen, kreve å bli medlem av den franske frivillige trygd for de trygdeområder som de var dekket for i Norge, på de samme vilkår og innen de samme tidsfrister som lønnsmottagere som holder opp å tilhøre den franske pliktige trygd.
Disse tidsfrister løper fra dagen for ankomsten til Frankrike eller fra den senere dag vedkommende holdt opp å være undergitt den norske lovgivning.
Den lovgivning om sosial trygd som denne konvensjon gjelder for, er:
1. |
I Frankrike: |
||
a) |
- |
lovgivningen om organisasjonen av sosialtrygden; |
|
b) |
- |
den alminnelige lovgivning om sosial trygd for personer som tilhører andre yrker enn landbruk, og som gjelder trygd mot sykdom, uførhet, alderdom, dødsfall og dekning av utgifter ved nedkomst; |
|
c) |
- |
lovgivningen om sosial trygd for lønnsmottagere og dermed likestilte i landbruksyrkene, og som gjelder de samme trygdeområder og utgifter; |
|
d) |
- |
lovgivningen om aldersstønad til ikke lønnsmottagere; |
|
e) |
- |
lovgivningen om familiestønad; |
|
f) |
- |
lovgivningen om vern mot og ytelser ved arbeidsulykker og yrkessykdommer; |
|
g) |
- |
de særskilte sosialtrygdbestemmelser som gjelder de samme trygdeområder eller ytelser som er nevnt i punktene foran og særskilt sosialtrygdbestemmelser for sjømenn; |
|
h) |
- |
lovgivningen om hjelp til arbeidere uten beskjeftigelse. |
2. |
I Norge: |
||
a) |
- |
lovgivningen om trygd mot sykdom, dødsfall og dekning av utgifter ved nedkomst; |
|
b) |
- |
lovgivningen om trygd mot arbeidsulykker og yrkessykdommer; |
|
c) |
- |
lovgivningen om barnetrygd; |
|
d) |
- |
den alminnelige lovgivning om alderstrygd; |
|
e) |
- |
lovgivningen om uførhetsstønad til blinde og vanføre; |
|
f) |
- |
lovgivningen om trygd mot arbeidsløyse; |
|
g) |
- |
lovgivningen om pensjonstrygd for sjømenn. |
Denne konvensjon gjelder også for alle lover eller administrative forskrifter som har endret eller - utfylt eller som endrer eller utfyller den lovgivning som er nevnt i paragraf 1 i denne artikkel.
Den skal dog bare gjelde for: |
|||
a) |
- |
lover eller administrative forskrifter om en ny sosial trygd dersom det inngås avtale om det mellom de kontraherende land; |
|
b) |
- |
lover eller administrative forskrifter som utvider gjeldende ordninger til å dekke nye grupper av trygdede dersom Regjeringen i vedkommende land ikke innen tre måneder etter den offisielle kunngjøring av de nye bestemmelser har gitt Regjeringen i det annet land melding om at den ikke skal gjelde for disse. |
Franske eller norske lønnsarbeidere eller dermed likestilte som har sin vanlige bopel i Norge, men midlertidig er beskjeftiget i Frankrike for en bedrift med virksomhet i Norge som vedkommende vanlig er knyttet til, forblir undergitt lovgivningen om trygd mot sykdom og arbeidsulykker som gjelder i Norge, såfremt den sannsynlige varighet av beskjeftigelsen i Frankrike ikke overskrider seks måneder. Varer denne beskjeftigelse, av grunner som ikke kunne forutses, lengre enn forutsatt og overskrider den seks måneder, kan anvendelsen av lovgivningen om trygd mot sykdom og arbeidsulykker som gjelder i Norge, unntaksvis opprettholdes med samtykke av vedkommende kompetente franske myndigheter.
Franske eller norske lønnsarbeidere eller dermed likestilte som har sin vanlige bopel i Frankrike, men midlertidig er beskjeftiget i Norge for en bedrift med virksomhet i Frankrike som vedkommende vanlig er knyttet til, forblir undergitt lovgivningen om sosial trygd som gjelder i Frankrike, såfremt den sannsynlige varighet av beskjeftigelsen i Norge ikke overskrider seks måneder. Varer denne beskjeftigelsen, av grunner som ikke kunne forutses, lenger enn forutsatt og overskrider den seks måneder, kan anvendelsen av lovgivningen om sosial trygd som gjelder i Frankrike unntaksvis opprettholdes med samtykke av vedkommende kompetente norske myndigheter.
Personer som er ansatt i transportbedrifter i et av de kontraherende land og som er beskjeftiget ved bedriftens mobile materiell (reisende personell), er bare undergitt de bestemmelser som gjelder i det land der bedriften har sitt sete.
Dog er det reisende personell i sjøfart og luftfart undergitt lovgivningen i det land hvis nasjonalitet skipet eller flyet har.
Diplomatiske og konsulære fagtjenestemenn, herunder funksjonærer som hører til kontorpersonalet og lønnete arbeidere eller dermed likestilte i offisielle administrative tjenestegrener, utsendt fra et av de kontraherende land til det annet, er underkastet de bestemmelser som gjelder i det land som de er utsendt fra.
De høyeste administrative myndigheter i de kontraherende land kan i andre tilfelle enn de som er nevnt i de foregående paragrafer av denne artikkel, treffe avtale om å holde bestemte grupper av franske eller norske statsborgere utenfor lovgivningen om sosial trygd i det land som de bor i.
Franske eller norske statsborgere som i Frankrike eller i Norge er dekket av pliktig eller frivillig trygd mot sykdom, nedkomst eller dødsfall, og som flytter fra det ene land til det annet og i dette siste land blir pliktig trygdet, får sammen med bipersoner som bor i samme land, rett til ytelsene ved sykdom, nedkomst eller dødsfall etter lovgivningen i det land hvor de har sin nye bopel, hvis de oppfyller de vilkår for ytelsene som er fastsatt i denne lovgivning. Dersom vedkommende blir pliktig trygdet i det nye bostedsland innen seks måneder fra den dag trygden i det tidligere bostedsland hørte opp, tas det i samband med spørsmål om rett til ytelser omsyn til på hinannen følgende trygdeperioder i de to land, idet en ser bort fra tidsrommet mellom opphøret av trygden i det første land og inntredelsen i trygden i det annet.
Når det gjelder syketrygd, skal sykdommen dessuten ha gitt seg til kjenne først etter inntredelsen i pliktig trygd i det nye bostedsland.
Franske eller norske statsborgere som i Frankrike eller i Norge er dekket av pliktig eller frivillig trygd mot sykdom, nedkomst eller dødsfall, og som flytter fra det ene land til det annet og som i dette siste land ikke blir pliktig trygdet, kan kreve å bli opptatt i den frivillige trygd og derved sammen med bipersoner som bor i samme land få rett til ytelser ved sykdom, nedkomst eller dødsfall etter lovgivningen i det nye bostedsland på samme vilkår som de lønnsmottagere som opphører å være pliktig trygdet i dette land. Dog må kravet om innlemmelse i trygden være fremsatt innen seks måneder etter den dag vedkommende hørte opp å være undergitt trygdelovgivningen i det land han før bodde i. Er dette siste vilkår oppfylt, kan det på den ene side ikke settes noe vilkår med omsyn til vedkommendes alder, på den annen side tas det i samband med spørsmål om rett til ytelser omsyn til på hinannen følgende trygdeperioder i de to land, idet en ser bort fra tidsrommet mellom opphøret av trygden i det første land og inntredelsen i trygden i det annet.
Når det gjelder syketrygd, skal sykdommen dessuten ha gitt seg til kjenne først etter at vedkommende er blitt frivillig trygdet i det nye bostedsland.
Detaljspørsmål i samband med praktiseringen av reglene i artikkel 4 skal løses i en særskilt avtale mellom de høyeste administrative myndigheter i de kontraherende land.
Franske eller norske statsborgere har rett til de ytelser som er fastsatt henholdsvis i den norske lovgivning om uførhetsstønad til vanføre og blinde, og i den franske lovgivningen om uførhetstrygd, på samme vilkår som statsborgere i de respektive land.
En eventuell administrativ avtale skal fastsette hvordan sosialtrygdens myndigheter og administrasjoner i de to kontraherende land i gitte tilfelle gjensidig skal bistå hverandre ved kontroll av vilkårene for ytelser av uførepensjon til de franske eller norske statsborgere som flytter fra det ene land til det annet.
Norske statsborgere er i Frankrike undergitt den franske lovgivning om alderstrygd og nyter godt av dens ytelser på samme vilkår som franske statsborgere.
Franske statsborgere er i Norge undergitt lovgivningen om alderstrygd og nyter godt av dens ytelser på samme vilkår som norske statsborgere under forutsetning av :
a) |
- |
at de bor i nevnte land; |
|
b) |
- |
at de har fem års uavbrutt opphold der umiddelbart før den dag de gjør sine rettigheter gjeldende. Det ses dog bort fra midlertidig fravær. |
De franske institusjoner for sosial trygd skal til den norske Regjering utrede den pensjon som norsk eller fransk statsborger med bopel i Norge har rett til etter den franske lovgivning og reglene i denne konvensjon.
Den norske Regjering skal: |
|||
a) |
- |
utbetale til norske og franske statsborgere som ikke har rett til alderspensjon etter den norske lovgivning, den pensjon som de franske institusjoner for sosial trygd utreder; |
|
b) |
- |
i tilfelle utbetale det beløp hvormed den pensjon som de franske institusjoner utreder, overstiger den norske alderspensjon. |
Norske eller franske statsborgeres rett til pensjon i henhold til den franske lovgivning avgjøres ved å legge sammen trygdeperioder i Frankrike (og de perioder som anses likeverdige den gjeldende franske lovgivning) og oppholdsperioder i Norge, såfremt periodene ikke dekker hverandre.
Dog: |
||||
a) |
- |
skal oppholdsperioder i Norge bare tas i betraktning: |
||
- |
når de faller etter vedkommende fylte 18 år; |
|||
- |
når de tilsammen utgjør minst fem år. |
|||
b) |
- |
blir for norske statsborgeres vedkommende trygdeperiodene i Frankrike ikke tatt i betraktning med mindre de til sammen utgjør fem år eller den trygdede dokumenterer å ha hatt fem års opphold i Frankrike. |
Ved beregningen av pensjon etter den franske lovgivning og reglene i denne konvensjon, anses oppholdsperiodene i Norge som trygdeperioder under den franske trygd som vedkommende tilhørte den dag han fremsatte krav på pensjon eller som han sist tilhørte før denne dag.
Er denne trygd en særordning for personer som tilhører andre yrker enn landbruksyrket, skal dog oppholdsperioder i Norge anses som trygdeperioder under den alminnelige franske sosialtrygd.
Når vedkommende ikke har minst et fullt års trygd i Frankrike i løpet av de siste ti år som det tas omsyn til ved beregningen av pensjonen etter reglene i denne artikkel, skal pensjonen fastsettes på grunnlag av siste års lønn eller yrkesinntekt som vedkommende hadde i Norge og som bestemmes i samsvar med reglene i administrativ avtale, under forutsetning av at denne siste lønn eller yrkesinntekt ikke er lavere enn den siste lønn eller yrkesinntekt som vedkommende hadde i Frankrike.
Av den pensjon som beregnes etter den franske lovgivning og på grunnlag av de sammenlagte perioder som nevnt i artikkel 11, faller på de franske trygdeinstitusjoner en så stor forholdsmessig del som den samlede varighet av trygdeperiodene i Frankrike utgjør av den samlede varighet av de perioder som det er tatt omsyn til ved fastsetting av retten til pensjon.
Norske eller franske statsborgere som bor i Frankrike, har av de franske institusjoner for sosial trygd, rett til pensjon fastsatt i samsvar med reglene i artikkel 11.
Dog skal pensjon som nevnt i denne artikkel ikke ytes norske statsborgere med mindre de har fem års trygd i Frankrike eller dokumenterer å ha hatt fem års uavbrutt opphold i Frankrike den dag kravet blir fremsatt. Det ses dog bort fra midlertidig fravær.
Hvis vedkommende ikke har noen trygdeperioder i Frankrike, skal oppholdsperioder i Norge anses som trygdeperioder under den alminnelige franske sosialtrygd.
Av denne pensjon skal den norske Regjering refundere de franske trygdeinstitusjoner en så stor forholdsmessig del som den samlede varighet av oppholdsperioder i Norge utgjør av de sammenlagte perioder. Regelen gjelder også om de sammenlagte perioder representerer lengre tidsrom enn nødvendig for å oppnå høyeste franske pensjon.
Ved praktiseringen av denne artikkel blir ikke regnet som oppholdsperioder i Norge slike perioder samtidig regnes som trygdeperioder i Frankrike.
Hvis vedkommende ikke har fem års pliktig trygdeperiode i Frankrike og ved siden av pensjonen har inntekt som i løpet ett år overstiger stønaden i Paris-distriktet til gamle lønnsarbeidere, reduseres pensjonen med 60 % av den overskytende inntekt. Pensjonen kan dog ikke settes ned til lavere beløp enn det som franske trygdeinstitusjoner plikter å utrede.
Når den som har rett til pensjon som er fastsatt etter reglene i artikkel 13 forlater fransk område, er de franske institusjoner for sosial trygd overfor ham ikke ansvarlig for mer enn en redusert pensjon beregnet i samsvar med reglene i artikkel 12.
Den nedsatte pensjon som nevnt i foregående ledd, kan imidlertid, når vedkommende reiser til annet land enn Norge, ikke være mindre enn pensjon regnet etter reglene i den franske lovgivning, uten omsyn til oppholdsperioder i Norge.
For praktiseringen av artikkel 10 b skal en administrativ avtale bestemme hva det skal tas omsyn til ved fastsettingen av den norske pensjon.
Denne administrative avtale skal likeledes bestemme hvilke andre inntekter som det skal tas omsyn til ved praktiseringen av artikkel 15.
Reglene i artiklene 8-17 ovenfor gjelder på samme måte ved fastsetting av retten til og beregningen av pensjoner til etterlatte.
Den tilleggsstønad og den særytelse som er fastsatt i den særskilte franske lovgivning for gruvearbeidere, blir bare tilstått trygdede som arbeider i franske gruver.
Statsborgere i de kontraherende land er ikke undergitt de bestemmelser i lovene om arbeidsulykker og yrkessykdommer som innskrenker utlendingers rettigheter eller fratar dem rettigheter bare på grunn av at de har bopel i det ene eller det annet land.
Vedkommende kompetente administrative myndigheter i de kontraherende land skal treffe avtale om vilkårene for eventuell anvendelse av lovene om arbeidsulykker og yrkessykdommer på borgere fra ett av landene som på det annet lands område er underkastet frihetsberøvelse.
Forhøyelse av eller tillegg til ulykkestrygdrenter som er eller blir gitt etter vedkommende lovgivning i de kontraherende land, ytes også til personer nevnt i artikkel 20 ovenfor, som flytter fra det ene land til det annet.
Hvis en arbeider som har fått erstatning for en yrkessykdom i et av de kontraherende land, krever erstatning for en sykdom av samme art etter lovgivningen i det andre land hvor arbeideren har sitt nye arbeidssted, må han til vedkommende administrasjon i dette siste land oppgi hvilke ytelser og erstatninger han før har fått for samme sykdom.
Den administrasjon som skal utrede de nye ytelser og erstatninger, skal ta omsyn til de tidligere ytelser som om den selv hadde utbetalt dem.
En administrativ avtale skal fastsette hvordan myndighetene og administrasjonen for sosialtrygdene i de to kontraherende land gjensidig skal yte hverandre hjelp til kontroll av vilkårene for ytelser etter lovgivningen om arbeidsulykker og yrkessykdommer til franske eller norske statsborgere som flytter fra det ene land til det annet.
Familiestønad ytes i Frankrike til norske statsborgere på samme vilkår som til franske statsborgere når vedkommende har sin faste bopel i Frankrike.
Barnetrygd ytes i Norge til franske statsborgere på samme vilkår som til norske statsborgere når vedkommende har bodd i landet i minst seks måneder.
Myndighetene og administrasjonen for sosialtrygdene i de to kontraherende land skal yte hverandre gjensidig hjelp på samme måte som når det gjelder praktiseringen av deres egne regler for sosialtrygd.
Retten til fritak for utgifter ved innregistrering, ekspedisjon, stempling og for konsulære avgifter fastsatt ved lovgivningen i det ene av de kontraherende land for aktstykker som skal fremlegges for administrasjonen for sosialtrygdene i dette land, utvides til å gjelde de tilsvarende aktstykker som i samband med denne konvensjon skal fremlegges for administrasjonen for sosialtrygdene i det andre land.
Alle aktstykker, dokumenter og bevis av hvilken som helst art som skal fremlegges for å gjennomføre denne konvensjon, er fritatt for legaliseringsvisum av diplomatiske og konsulære myndigheter.
Meldinger i samband med praktiseringen av denne konvensjon, som de som nyter godt av konvensjonen sender til de administrasjoner, myndigheter og jurisdiksjoner som er rette vedkommende i et av de kontraherende land når det gjelder sosialtrygd, skal avfattes i det ene eller det annet lands offisielle språk.
Anker som innen en fastsatt frist skal være fremsatt for en myndighet eller administrasjon i et av de kontraherende land som er rette vedkommende til å motta anker vedrørende sosialtrygd, blir ansett som fremsatt i rett tid hvis de innen samme frist fremsettes for den tilsvarende myndighet eller administrasjon i det annet land. I så tilfelle skal denne siste myndighet eller denne siste administrasjon uten opphold sende anken til vedkommende administrasjon.
De høyeste administrative myndigheter i de kontraherende land skal direkte avtale de nærmere regler som viser seg nødvendige for å gjennomføre denne konvensjon.
De samme administrative myndigheter skal gi melding til hverandre om de forandringer som i deres land er gjort i den lovgivning eller de bestemmelser som er nevnt i artikkel 2.
Vedkommende myndigheter eller administrasjoner i de kontraherende land skal gi melding til hverandre om andre tiltak som blir gjort for å gjennomføre denne konvensjon i deres eget land.
I hvert av de kontraherende land skal som høyeste administrative myndighet i forhold til denne konvensjon anses den statsråd som har vedkommende i artikkel 2 nevnte ordning under sitt saksområde.
I den utstrekning det er nødvendig skal en tilleggsavtale, bygget på grunnprinsippene i denne konvensjon, fastsette særskilte regler for sjømenn.
I tilfelle det i det ene eller det annet av de to kontraherende land blir truffet bestemmelser som har til hensikt å underkaste valutahandelen innskrenkninger, skal det straks ved avtale mellom de to Regjeringer gjøres tiltak for å sikre overføring av de beløp som den ene part skal betale til den annen i samsvar med reglene i denne konvensjon.
Konvensjonen gjør ingen endring i de regler som den lovgivning som er nevnt i artikkel 2 har fastsatt med omsyn til vilkårene for de trygdedes deltagelse i de valg som er ledd i sosialtrygdenes virksomhet.
Alle vansker i samband med praktiseringen av denne konvensjon skal søkes ordnet ved overenskomst mellom de høyeste administrative myndigheter i de kontraherende land.
I tilfelle det på denne måten ikke skulle være mulig å komme til en løsning, skal tvisten avgjøres ved voldgift, ordnet ved avtale mellom de to Regjeringer. Voldgiftsnevnden skal løse tvisten i samsvar med grunnprinsippene og ånden i denne konvensjon.
Denne konvensjon skal ratifiseres og ratifikasjonsdokumentene utveksles i Oslo så snart som mulig.
Den trer i kraft den første dag i den måned som følger etter utvekslingen av ratifikasjonsdokumentene.
Ytelser som etter de regler som gjelder i et av de kontraherende land er opphørt på grunn av vedkommendes opphold i utlandet, skal utredes på nytt fra første dag i den måned som følger etter ikrafttredelsen av denne konvensjon. De ytelser som av samme grunn ikke har kunnet betales til de interesserte, skal bli beregnet og betalt fra samme dag.
Denne paragraf gjelder bare når kravet er fremsatt innen ett år etter ikrafttredelsen av denne konvensjon.
Når det gjelder rettigheter som franske eller norske statsborgere har fått før denne alminnelige konvensjon trådte i kraft, skal utregningen av alderspensjon kunne tas opp til revisjon etter anmodning av vedkommende pensjonist.
Revisjonen skal gi vedkommende rettigheter som om konvensjonen var i kraft da alderspensjonen opprinnelig ble fastsatt, løpende fra den første dag i den måned som følger etter ikrafttredelsen av konvensjonen.
Er de tidligere beregnede rettigheter kapitalutløst, kan det dog ikke skje noen revisjon.
Ved praktiseringen av artikkel 11 i denne konvensjon, tas bare i betraktning oppholdsperioder i Norge etter 1. juli 1930.
Denne konvensjon er sluttet for et tidsrom av ett år. Den fornyes uten videre fra år til år med mindre den blir sagt opp med tre måneders varsel før terminen løper ut.
I tilfelle av oppsigelse skal reglene i denne konvensjon fortsatt gjelde for ervervede rettigheter uten omsyn til innskrenkende bestemmelser som vedkommende regler måtte fastsette for det tilfelle at en rettighetshaver oppholder seg i utlandet.
Med omsyn til de rettigheter som er under opparbeiding på grunn av trygde- eller oppholdsperioder forut for den dag denne konvensjon hører opp å gjelde, skal reglene i denne konvensjon fortsatt kunne praktiseres på de vilkår som blir fastsatt i tilleggsavtaler.