Sist endret 01.01.2011 av Arbeids- og velferdsdirektoratet, Fagstab Ytelser
[Endret 1/11]
Denne paragrafen definerer begrepet minstepensjon. Minstepensjonen er grunnsikringen i folketrygdens pensjonssystem og skal sikre alle et visst minimum å leve av som pensjonister.
Minstepensjonen består av grunnpensjon og særtillegg.
Bestemmelsen får anvendelse for uførepensjon, gjenlevendepensjon og pensjon til tidligere familiepleiere. For alderspensjon anvendes begrepet minstepensjon bare for personer født i 1942 eller tidligere. I tillegg gjelder den for personer født i 1943 som har tatt ut pensjon med virkning før 1. januar 2011.
Ved innføringen av fleksibel alderspensjon er minstesikringen minste pensjonsnivå, se § 19-8. De nye bestemmelsene får betydning for alderspensjonister som er født i 1943 eller senere og som tar ut eller endrer uttaksgrad i 2011 eller senere eller som får ny opptjening fra det 67 året. For de som er født i 1954 eller senere vil minste pensjonsnivå gradvis erstattes av garantipensjonsnivå etter kapittel 20.
[Tilføyd 1/11]
Minstepensjon er her definert som en minste pensjonsytelse etter folketrygdloven for pensjonist som har full trygdetid og mottar ugradert ytelse.
For alderspensjonister som omfattes av fleksibel alderspensjon er minstesikringen et minste pensjonsnivå, jf. § 19-8.
[Endret 1/11]
Minstepensjon til enslig pensjonist består av grunnpensjon og særtillegg etter ordinær sats. Se §§ 3-2 og 3-3.
For alderspensjonister som omfattes av fleksibel alderspensjon er minstesikringen et minste pensjonsnivå, jf. § 19-8.
[Endret 1/11]
Bestemmelsen gjelder ektepar der begge mottar pensjon. For ektepar skal minstepensjonen til sammen utgjøre 170 prosent av G (2 ganger 85 % G) tillagt 2 ganger særtillegget etter ordinær sats (2 ganger 100 % G).
Dersom bare en av ektefellene mottar pensjon og forsørger ektefelle over 60 år, utgjør særtillegget to ganger ordinær sats, jf. § 3-3 sjette ledd, og eventuelt ektefelletillegg etter § 3-24 .
Samme bestemmelser gjelder for partnere og visse grupper av samboere, som er definert i § 1-5 .
For alderspensjonister som omfattes av fleksibel alderspensjon er minstesikringen et minste pensjonsnivå, jf. § 19-8. Alderspensjonist
som forsørger ektefelle over 60 år har rett til et minste pensjonsnivå etter en særskilt sats, se § 19-8 sjette ledd.
[Endret 1/11]
Før 8. juni 1973 fantes en egen garantibestemmelse for personer med gradert uførepensjon. Dersom arbeidsevnen var nedsatt med minst 2/3, var uførepensjonisten garantert full minstepensjon. Denne bestemmelsen kan fortsatt være aktuell ved løpende pensjoner, dersom uføretidspunktet er før 8. juni 1973. Se vedlegg 1 punkt 4.
Fram til ikrafttredelsen av ny folketrygdlov 1. mai 1997 gjaldt en spesialbestemmelse for beregning av en minimumspensjon for personer som både hadde rett til gradert uførepensjon og inntektsredusert pensjon som gjenlevende ektefelle. Det var gjennomføringsreglene for lov om særtillegg til ytelser fra folketrygden som gav bestemmelser om denne beregningsmåten. Ved ikrafttredelse av ny folketrygdlov ble bestemmelsen opphevet. For personer som tidligere har fått beregnet pensjonen på denne måten, vil bestemmelsen fortsatt være aktuell. Se vedlegg 1 punkt 5.