Utarbeidet av Rikstrygdeverket, Familiekontoret 01.12.2002
Barnetrygdloven har en generell formålsbestemmelse. Bestemmelsen sier hva en ønsker å oppnå med loven og har ikke selvstendig innhold i den forstand at den isolert sett gir rettigheter eller pålegger plikter.
Barnetrygden skal være et tilskudd til forsørgelse av barn. Barnetrygden har siden innføringen i 1946 vært å regne som et skattepolitisk virkemiddel og er det fortsatt.
Enslige forsørgere kan ha rett til barnetrygd for ett barn mer enn det antall barn de rent faktisk har boende hos seg. Denne ekstra barnetrygden betegnes som utvidet barnetrygd. Formålet med utvidet barnetrygd skal være et særskilt tilskudd til foreldre som reelt sett bor alene med barn i en egen husholdning atskilt fra den andre av barnets foreldre.